تحفه درویش

برگ سبز ای است تحفه درویش
چه کند که بی نوا ندارد بیش
ای جون دارم دلم می خواهد
بیا ای و فدات کنم
دارم دلی پر آرزو
بیا که فرش راهت کنم
بیا بیا که دل شکست ام
به داشته غم نشسته ام
بیا بیا که دل شکست ام
به داشته غم نشسته ام
چه کنم تا دل تو رضا بشه
دل سنگ ات مهربون به ما بشه
تو چرا میخواهی که من تنها بمون ام
رنگ و بوی غم بگیره آشیونه ام
بیش از این پر پر نکن گل امید ام
من هنوز دوست دارم دردت به جون ام
ای جون دارم دلم می خواهد
بیا ای و فدات کنم
دارم دلی پور آرزو
بیا که فرش راه ات کنم
بیا بیا که دل شکست ام
به داشته غم نشسته ام
چه کنم تا دل تو رضا بشه
دل سنگ ات مهربون به ما بشه