مگه فرشته هم بده


کامران هومن

می گن دستای پاک تو
مهمون دستای دیگست
می گن نگات پیش منه
اما دلت جای دیگست
می گن دروغ بوده که تو
تا آخرش مال منی
چشمای رنگ عسلت
دنبال چشمای دیگست
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
با شب و مهتاب شنیدم، این روزا خلوت می کنی
می گن تو خواب و رویاهات، خورشیدو دعوت می کنی
چرا دستای عاشقت رنگ تابستون نمیشه؟
وقتی که نیستم اون چشات خونه بارون نمیشه؟
میونه راهت نکنه قلبتو دادی به کسی
اون کیه که به جای من شبا براش دلواپسی؟
تو اهل آسمونایی، اون آسمونای بلند
فرشته ی آرزوهام به گریه های من نخند
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
می گن دستای پاک تو
مهمون دستای دیگست
می گن نگات پیش منه
اما دلت جای دیگست
می گن دروغ بوده که تو
تا آخرش مال منی
چشمای رنگ عسلت
دنبال چشمای دیگست
میونه راهت نکنه قلبتو دادی به کسی
اون کیه که به جای من شبا براش دلواپسی؟
تو اهل آسمونایی، اون آسمونای بلند
فرشته ی آرزوهام به گریه های من نخند
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟
آخه مگه فرشته هم رسمه شکستن بلده؟
آدم می تونه بد باشه، مگه فرشته هم بده؟