Safar

وقتی مهتابی میشد راه سفر
یاد گریه های تو می افتادم
یاد اون دم دمای خداحافظی
که همیشه می مونه یاد آدم
یاد وقتی که بهم گفتی نرو
گفتی بی تو از خونه غم می باره
آخه می ترسیدی که یه وقت برم
دیگه از من کسی پیغوم نیاره

نمی دونی که دلم چه حالی داشت
طفلـکی بی تو سفر نرفته بود
کاشـکی این زمونه نامهربون
قصه دوری مونو نگفته بود
خاکیه جاده های دور و دراز
من مسافر شب و تنها شدم
تو سکوت غربت این راه دور
همسفر با تن جاده شدم

یادمه وقتی که بارون میگرفت
پشت پنجره کنار من بودی
کاش الآن که آسمون ابــری شده
نازنین تو بی قرار من بودی
کاش یه بار دیگه هم می دیدمت
آخه دل بهونه تو رو داره
ای خدا یه کاری کن که قاصدک
خبر از تو واسه من بیاره

و کــارما
همیشه در قلب هاست ....