یکی بود یکی نبود آکورد

باز یکی بود یکی نبود
میگذره دنیا مثل رود
همراه رود یا دیر یا زود
باید بریم هممون مسافریم
آدمای سرنوشت
همه رونده از بهشت
نمی دونن روزگار
چی تو فرداشون نوشت
یکی ایستاده رو اوج
یکی افتاده تو موج
یکی تو گل تا گلو
یکی خواب رو پر غو
یکی آزاد و رها
یکی میون می بنده
یکی گریه میکنه
یکی بهش می خنده
توی این روزای سخت
توی این قحطی بخت
سایه نفروشیم به خاک
مرد باشیم مثل درخت